ديدي جا نذاشتي حرمت واسه ي عشقاو عادت

ديدي که تنهام گذاشتي بدون هيچ غم و دردي

ديدي که چه زود گذشت اون ره صد ساله ي ما هم

هنوزم باور ندارم که ديگه تو رو ندارم

هنوزم باور ندارم که رسيديم به ته خط

آخه توي باورم هست هنوزم اون همه حرفا

اون همه عشق و محبت که فقط بودن يه رويا

هنوزم تو ذهنمه اون همه قولا و حرفا

اون نگاه دل فريب و اون صداقت خيالي

آخه دوست دارم اون قدر که هنوز باور ندارم

تو بودي که جام گذاشتي بدون هيچ غم و دردي

رفتي و گفتي که قسمت شده و بايد برم من

گفتي که تنها شدن رو واسه ي عاشق نوشتن

گفتي که دنيا هميشه جز عذاب چيزي نداره

باشه من توي عذابت مي مونم اي گل نازم

ولي کاش دنيا نبود تا عاشقا تنها نباشن.

(از خودم هست )